Dile kolay, kendi anlatımıyla "Keleş mermisine kafa attıktan'
tam 12 yıl sonra ilk kez kanlı canlı izleyicisinin karşısına çıktı
İbrahim Tatlıses... Kuruçeşme'de kendisini izlemeye gelen,
dakikalarca giriş sırası bekleyen sevenlerini şarkılarıyla mest
etti.
Vücudunun bir bölümü felçliyken, yürümekte bile zorluk çekerken,
konserini bir koltuğun üzerinde sürdürmek zorundayken İbo'nun bu
yaptığı gerçekten de büyük iştir. Bu arada onu yeniden canlı şarkı
söylemesi için ikna eden prodüktör Polat Yağcı'ya da İbo sevenler
olarak kocaman bir teşekkür borçluyuz. Tabii ki onu ilk gecesinde
sahnede yalnız bırakmayan Gülben Ergen ile Şafak Sezer'e de...
Şimdiye kadar olayın sadece 'fiziki' kısmını analiz ettim. Ya
İbo'nun psikolojisi? Ya 12 yılda yaşadıkları, hissettikleri,
korkuları, kaygıları? Bence olayın fiziki boyutundan daha zorlu
olanı, o psikolojik travmayı atlatabilmekti. Türkiye'nin en ünlü
sanatçısıyken, bir anda ayakta duramayacak, şarkı bile
söyleyemeyecek...