Bir YouTube sohbetinde izledim. Konuşmacılardan biri "Teknoloji
1990'larda durmalıydı. Ondan sonra icat edilen her şey fuzuliydi ve
bizi mutsuz etti. Başkalarının fotoğraflarına bakmaya
başladığımızda her şeyi kaybettik" diyordu.
Evet, hepimiz teknolojinin sağladığı olanaklardan fazlasıyla
yararlanıyoruz. Eve gelirken yolda kombiyi açıyoruz, gece yarısı
verdiğimiz yemek siparişi 15 dakika sonra kapımızda oluyor filan...
Ama bunun karşılığında neleri feda ediyoruz?
Hem beden hem ruh sağlığımızı... Akıllı süpürgemden evim gözetlenir
mi? Cep telefonumdaki patlayıcıyla beni öldürebilirler mi? Sosyal
medya hesabımı çalıp bir bankayı hack'lerler mi?
Peki ya her şeyi anında cep telefonumuza düşen görüntülerden
öğrendiğimiz için mutlu muyuz? Ben değilim. Gazze'de parçalanan
vücutları, kuvözde öldürülen bebekleri, surlardan yuvarlanan
kafaları küt diye önüme koyan ve her vahşeti sıradanlaştıran bu
dijital kolaylığı (!) reddediyorum. Eleştiriyi "gömmek", yorum
yapmayı "laf sokmak"tan...