Şerif Mardin, neredeyse yarım asır önce, “iki Türkiye”den sözetmişti. Birinci Türkiye, belli başlı kentlerde, Ankara, İzmir gibi “Cumhuriyet kentleri”nde yaşayan “kentli / laik Türkiye. İkinci Türkiye, kırda yaşayan “dindar / muhafazakâr / köylü Türkiye”.
Şerif Mardin, bir sosyal teorisyen olarak, bu iki Türkiye’nin zihin kodlarını, anlam haritalarını ayrıntılı olarak deşifre etmiş ve iki Türkiye’nin toplumun sinir uçlarını temsil ettiğini söylemişti.
İCAT EDİLMİŞ BİR MÜHENDİSLİK PROJESİ: LAİKLİK PRANGASI
Bir laik Türkiye, bir de dindar Türkiye var artık. Dindar Türkiye, dini iyi temsil edemediği için, dini darlaştırdığı için kan kaybediyor...
Önceden Cumhuriyet’ten önce laik bir toplum yoktu bu ülkede. Laiklik, bu ülkede hem “kurucu” hem de “bölücü” roller oynayabildi.
Türk laikçiliği, katı dindışı bir devlet, bürokrasi ve zamanla toplum icat etme projesi olarak tepeden Jakoben yöntemlerle monte edildi. Laik bir devletin kurulmasında, Jakoben mühendislik projesi olarak kurucu rol oynadı.