Türkiye’nin icat ettiği doğu-batı dengesi son dönemde “yüzümüz batıya dönük ama doğuya da sırtımızı dönmedik,” gibi söylemlerle ifade edilmeye başlandı.
Aslında Türkiye’nin açtığı bu yoldan ilerleyen Macaristan ve Arnavutluk’un gördükleri dayanılmaz baskıya karşılık durumlarını idare etmek için geliştirdiği söylemlerdi bunlar. Türkiye’nin bu tarz izahata ihtiyacı yok, diye düşünüyorum. Hem içeride hem dışarıda Türkiye’nin dengesine dair bir mutabakat var.
Bu kusursuz dengeye dair bu kusursuz mutabakat, denge üzerine konuşmamayı gerektirir. Konuşmak denge stratejisini ucuzlatır, kusursuzluğuna zeval getirirdi. Çünkü Türkiye’nin biraz kurcalanmış olsa da çıldırtan bir dengesi vardı, gene var. Kendisi konuşmasa kimse de konuşmaz, konuşamaz.
Bu o kadar çıldırtan bir denge ki; Batı Türkiye’yi dengede tuttuğunu zannederken aslında Türkiye Batı’yı dengede tutuyor.
Batı Türkiye’nin bu dengesini bozmak üzerine Türkiye’nin üzerine gitse kendisinin kaybedeceğinin farkında.
Batı kendini çok kayıtsız hissederse Truman Doktirinine geri dönmek isteyebilir. Truman Doktirini gibi bir şey yeniden gündeme gelse, bunun üzerine Türkiye aldanır mı, diye sorulsa çokları...