Entelektüel, çağının çocuğudur; çağının vicdanı.
Çağrısı, çağıyla sınırlıdır ama entelektüelin. Çünkü entelektüel,
çağının ağları ve bağları, bağlamları ve kavramları içinde/n
konuşur yalnızca; çağının ağları ve bağlamları içinde/n konuşlanır.
Çağrısı, çağının sınırlarını aşamaz zira.
ENTELEKTÜEL, ÇAĞ’INI AKLAR
0 yüzden entelektüel, “çocuk”tur! “Ağlar”, “mama”sını verirsiniz
susar!
Olgunlaşamaz hiç bir zaman! Zira çağ’ını aşacak kadar derin nefes
alamaz; derin nefes alamadığı için de derin nefes üfleyemez
insanlığa.