Hüznünü yitirme, kalbin kararır.
Kararan kalp, hayatını da karartır.
Hüzün, bitmemiş bir şarkıdır; tamamlanmamış bir hikâye...
Bitmemişlik, tamamlanmamışlık hâlidir hüzün.
Hüznün gönül coğrafyası: Ramazan’ın diriltici sesleri ve
renkleri
Haber Merkezi Yeni Şafak
Hüzün, umutların bittiği anlamına gelmez. Aksine hüzün varsa, umut da vardır.Hüzün, kişinin acziyetini kabul etmesiyle ortaya çıkar. Ama insan, ancak acziyetini farkettiği an, azmanlaşmaktan kurtulur, insanlaşmaya -başkalarının acısını duymaya- başlar...
RAMAZAN’IN SIRRI...
Ramazan’ın sırrı nedir?
Özlenen bir ay olmasıdır. Her dem özlenilecek olaylar, unutulmayacak tadlar, kokular, yaşanamayacak anlar, anılar yaşanıyor ve yaşatıyor olması.
Hüznün bütün boyutlarıyla, enlemesine ve boylamasına yaşanabiliyor olması, Ramazan’ın sırrı bu.
Ramazan bir hüzün mevsimidir: Yaz, kış demeden, bildik mevsimleri aşan, insanı aşkınlaştıran, aşkınla buluşturan bir hüzün fütûhâtı mevsimi.
Hüzünsüz yaşanmaz Ramazan. Hüzünsüz tadılmaz, tadına varılmaz.
Nasıl yaşansın ki hüzünsüz? Ramazan, felsefî olarak Rabbimizin, kendimizin ve dünyanın bihakkın farkına varmamıza, dünyayı ve kendimizi duymamıza, görünür-görünmez bütün boyutlarıyla yaşamamıza imkân tanır.
Hüznü, Ramazan’da yaşar insan, Ramazan’da duyar, Ramazan’da tadar iliklerine kadar...
İşte bu yüzden olsa gerek, kerem sahibi Allahu Teala “orucun ödülünü ben vereceğim” diye buyurmuş, böylelikle burada Ramazan orucunun ontolojik farklılığına, derinliğine, boyutlarına bu şekilde dikkat çekilmiştir.