“Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı”, diyordu usta şâir Turgut
Uyar.
Bizim diriltici Umut Kaynağımız, Vahiy'dir. Ufuk sunan Irmağımızsa,
Hz. Peygamber (sav).
Umut: İnsana, hayata ve bütün varlığa diriltici ruh üfleyen,
Yaratıcı Ruh.
Ufuk: Bu ruhu, hayat hâline getiren, insanı mâsivâ'dan / mülk
âlemi'nden uzaklaştıran, mâverâ'ya / melekût âlemi'ne yaklaştıran,
insanın kalp gözünü açan, insanı insan yapan, Kurucu Nebevî
İrade.
Umut, İlâhî Şiar'dır. Ufuk, Nebevî Şuur. Hayatsa, İlâhî Şiar'ların
diriltici aydınlığını Nebevî Şuur'la insana hediye eden, insanı
engin yolculuklara çıkaran ve karanlığı aydınlığa dönüştüren Beşerî
Şiir...
UMUT, DOĞURGAN KAYNAK'TIR; UFUK, ARINDIRAN
IRMAK...
Umut, derinlerde kök salan, ötelere uzanan, ötelerden süt emen,
ötelerden gelen diriliş haberlerine gebe, Yegâne Doğurgan
Kaynak.
Ufuksa, bu kutlu haberi, süt gibi ak ve pâk doğum haberini coşkuyla
yerine ulaştırmak için koşan, bütün kirleri, kirlenmiş ruhları
yıkayarak gürül gürül akan, aktıkça aklaşan ve Arındıran Tertemiz
Irmak...
UMUT, AŞK'TIR; UFUK, MEŞK...
Umut, Aşk'tır: Işık sunan, bitmeyen, ışığı sönmeyen, ateşi
söndürülemeyen bir sonsuzluk aşkı.