Bu Ramazan çok hızlı geçti benim için. Birden geldi ve birdenbire gitti.
Maneviyatı en yüksek ramazanlardan birini yaşadım hamdolsun Rabbime.
SINIR TANIMAYAN MTO RUHU…
Hem Türkiye’de MTO iftarları ile hem de Özbekistan’a yaptığımız ikinci ziyaretle Ramazan’ın tadı bambaşka oldu; tadı damağımızda kalan, maneviyatı çok yüksek olan Ramazanlar yaşadık gerçekten.
Bizim yaşadığımız Ramazanların maneviyatının yüksek olması, MTO talebeleriyle müşterek iftarlar yapmamızdan, birbirimizle rûberû tanışıp kaynaşmamızdan kaynaklanıyordu: MTO; kardeşlik ruhunun zirveye çıktığı tertemiz talebeleriyle bu ülkede bir diriliş aşısı yaptı, varoluş ve toparlanış tohumları ekti.
Ortaya çıkan şey benzersiz bir kardeşlik duygusu, kanatlandırıcı bir ruh, ülkenin ve coğrafyamızın önünü açacak entelektüel kaliteyi yakalama çabası, sevinci ve coşkusu… Kısaca MTO ruhu dediğim bu kardeşlik ruhu, diriliş ve varoluş rüzgârı, çarpan etkisi yapacak, katma değeri yüksek bir atılımın ayak sesleri olacak inşallah…
Semerkand ve Buhara yazılarıma bugün ara verip arefe gününe ve bayramın ilk gününe denk gelen yazılarımla devam edeceğim.
Bugün Konya ve İzmir iftarlarımızı yazacağım.
KONYA’NIN SELÇUKLU UFKU
Konya da Kayseri de Selçuklu medeniyetinin kurucu şehirlerinden ikisi sadece. Erzurum’dan başlayarak Amasya, Tokat ve Sivas ile devam eden, Kayseri, Çorum ve Konya ile zirvesine ulaşan Anadolu’daki Selçuklu hilâli şehirlerimizde yaptığımız iftarlar ve akabinde gerçekleştirdiğimiz MTO talebe buluşmaları ve Öncü Kuşak ve Medeniyet Tasavvuru Yolculuğu konferanslarımız hem bize, Medeniyet Tasavvuru Okulu (MTO) talebelerimize hem de bütün bulunduğumuz şehirlerin ruhuna taze bir ruh üfledi, ruh kattı.