Dünya, yaşanılamaz bir yere, cehenneme dönüştürüldü.
Bunun temel nedeni, insanın kendini tanrılaştırmaya kalkışması ve azmanlaşmasıdır.
Başka bir ifadeyle, çağdaş insanın mesafe fikrini yitirmesidir.
İnsan, tanrılaşmaya kalkışacak mutlak bir varlık değil, nisbî bir varlıktır. Yaratıcı değil yaratılmıştır. Yaratıcı ile yaratılan arasında ontolojik bir mesafe vardır.
İnsan, nisbî bir varlık olduğu bilinciyle hareket ettiği zaman, azmanlaşmaktan kurtulur ve yaşanabilir bir dünya ancak ondan sonra kurulur.
Bunun yolu mesafe fikrine sahip olmaktan geçer.