Kar, şiirlerde güzel duruyor.
Bazen coşkun, bazen mahzun, bazen soğuk, bazen kırık dökük ama güzel.
Cenap Şahabettin’in ‘Elhan-ı Şita’sında hüzün, sükut, sürurdan daha çok.
“Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar”
“Karlar bütün elhanı mezamir-i sükutun
Karlar, bütün ezharı riyaz-ı melekutun.”