İtiraf edeyim, ilk işittiğimde etkilenmiştim.
Bazı yerlerde daha ayrıntılı anlatılıyor, ben özetleyeyim.
Güya Hz. Ömer cahiliye döneminde yaptığı iki şeyden birini hatırladıkça ağladığını birini hatırladıkça güldüğünü söylemiş.
Hatırladıkça ağladığı, kendi kızını diri diri toprağa gömmesiymiş.
Hatırladıkça güldüğü ise helvadan put yapıp tapınması acıkınca da tapındığı putu yemesiymiş.
Çarpıcı bir hikâye.