Acı çekmek ruhun fiyakasıdır. ’ Bu mısra gerçektir, içimiz de vardır. Acının hakkını verenler acının tellallığını yapmazlar. Herhalde, ‘ruhun fiyakası’ susmaktır. Birisinin, kendi acısını pazarlarken gördüğünüzde, “İşte” dersiniz, “Yakaladım, fiyaka!” Kendinizi de yakalayabilirsiniz. Belki bu mısraı anlamak sizi mızmızlıktan kurtarır. Veya kaynatıp suyunu içmek! Tövbe! Sadece çağrışım. Bir ‘vird’a devam etme geleneğinden, duaları kaynatıp suyunu içmeye kadar gitti kafam. Fakat yadsımıyorum. Bir duayı tekrar etmenin etkisi olabilir.