Sovyetler, 1989’da büyük bir sarsıntıyla çökmüştü. Doğu Avrupa’daki ‘peykleri hızla kendisinden kopmuş, Orta Asya ve Kafkaslarda bağımsız Türk devletleri ortaya çıkmıştı.
Çin’de böyle bir sarsıntı olmadı. ‘Büyük Serdümen’ Mao’nun
ardından, ülkenin parçalanmasına sebep olmayacak şiddetteki ağrılar
eşliğinde Çin, dünyanın girmeye başladığı yeni safhaya intibak
etmişti.
Maalouf bir çok ayrıntı veriyor. Bunlar için Labirent’e müracaat
etmekte fayda var. (YKY.)
Hepsinin altına çizebileceğimiz ‘yekûn hattı’nın altına Deng
Xiaoping’in adını yazmamız gerekiyor.
Bir acayip üretim ülkesidir Çin. İyi, kötü, her şeyi üretirler, hem
de çok ucuza.
Çin’de bir terziye ölçünüzü verip kostümünüzü bir iki saat içinde oteldeki odanızda teslim almanız mümkündür.
Pahalı markaların taklitlerini asıllarının binde biri fiyatına satın almanız da mümkündür. Neredeyse sınırsız bir üretim kapasitesi, hem de çok hızlı. Ürettikleri en kötüsü değildir. Ne kadar para verirseniz o kadar iyisini üretebilirler.
Henüz değil. Ama üretmeyi bu kadar kafaya takarsanız bir gün en
iyisini de üretebilme ihtimaliniz olur.
Nasıl başardılar...