Bize, huzurlu, pürüzsüz, gül bahçesi ferahlığında bir İslam tarihi anlatıldığını yeri geldikçe söylerim.
Hocalarımız, din dersi öğretmenlerimiz, vaizlerimiz, bilhassa Peygamberimiz’in irtihalini takip eden döneme toz kondurmazlar.
Bütün sahabe, bütün ümmet mutlu ve memnun. Kimse kimsenin tavuğuna kış dememiş.
Zamanla, eğer okul müfredatının dışında okumalara girişirseniz, değişik membalara müracaat etme merakına kapılırsanız o yılların o kadar da sükunetli geçmediğini fark edebilirsiniz.
O dönemi koruma altına almakta haklı mıdır hocalarımız?
Dokunmayalım, kutsanmış bir alan olarak kalsın mı o devirler?