Sultanları, vezirleri, devlet ricalini methetmek geleneğimizin bir parçası.
Bütün divanlarda, münacatların, na’t-ı şeriflerin ardından muktedirlerin ölçüsüz bir şekilde methedildiği kasideleri okursunuz.
Böyle bir geleneğe sahip olmanın iftihar edilecek bir şey olmadığını baştan söyleyelim.
Belli ki bahşiş için yapılıyor.
Sultanlar, kendilerini metheden şairlere bolca ihsanda bulunuyor.
Hiciv de var geleneğimizde. Ve muhakkak ki hiciv şiire metihten daha çok yakışıyor.