Bizim ilk gençlik yıllarımızda neredeyse herkes devrimciydi.
Evvela solcular. Önemli bir kısmı Marksist-Leninist bugün hala Çin’e muhabbetleri devam eden fraksiyonları da Maoist devrim yapmak istiyorlardı.
Sağcılar da devrimci miydi?
Aslında değillerdi. Ama üzüm üzüme baka baka kararıyor. Konuşma tarzları ve solcularla aralarındaki rekabet onları bir tür ‘milli devrim’ çizisine götürüyordu. ‘Devrimciyiz’ demiyorlardı ama söylemlerinden hareketle onları da başka türlü bir devrimci kategorisine sokmak mümkündü.
İslamcılar?
Biz, zaman zaman “Devrim değil diriliş” diye slogan atıyorduk. Ama bizim söylemlerimiz bir çeşit ‘İslam devrimi’nden başka bir yere çıkmıyordu.