Bir Güleryüz, bir sevecenlik, bir şefkat, bir mutluluk, Yunus Emre’den bahseden insanların yüzlerinde. “Sevgili Yunus’umuz bakın ne söylüyor, Gelin tanış olalım, sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz. ” Bu yüz şekli hoşuma gider. Suya sabuna dokunmamanın rahatlığı o yüzdedir. Zülf-i yâre de bir hiçbir halel gelmez. Üstüne üstlük, bütün güzel hisleri kendi hesabınıza kaydetmenin konforu. . . Yunus, bizim kültür varlıklarımız içinde imtiyazlı bir yerdedir. Pir Sultan Abdal veya Hacı Bektaş-ı Veli gibi her hangi bir ‘taraf’a tescil veya temlik de edilmemiştir.