ABD ile yaşanan krize çözüm aramak için öncelikle, bu krizin nedenleri üzerinde durmak gerekiyor.
En son söyleyeceğimizi baştan söyleyelim…
ABD’nin derdi Ortadoğu’ya tam olarak yerleşmek.
Demokrat Obama yönetimi ya da Cumhuriyetçi Bush ya da Trump yönetiminin temel politikası değişmiyor. Fark sadece üslupta.
ABD’nin bu konudaki ilk adımları Bush döneminde Afganistan ile başladı. Ve Afganistan, ABD etkisi altında bir ülke haline geldi.
Bunu Arap baharı izledi; Adı “bahar” olan, ama aslında Arap ülkelerine kışı yaşatan süreçte, yönetime ilk geldiklerinde “laik” başlayıp, sonra giderek söylemlerini de eylemlerini de siyasal İslam’a dönüştüren diktatörler devrildi.
ABD, hiç giremediği Libya topraklarında şimdi -deyim yerindeyse- at koşturuyor.
Irak’taki ABD varlığı ise artık neredeyse devlet sisteminin bir parçası. (Bağdat’ta “yeşil bölgede” güvenliği gerçekte kim sağlıyor sanıyorsunuz? Ya da Kuzey Irak’ta gerçekte hangi ülkenin sözü geçiyor?)
Mısır’da “Arap baharı” adı altında önce siyasal İslamcı hükümet kurulur gibi oldu. Ama kısa süre içinde, alaşağı edilip, bir darbe ile ABD’nin en yakın müttefiki haline gelen Sisi rejimi oluşturuldu.
Suudi Arabistan ve Körfez ülkelerindeki “siyasal İslam” soslu monarşilerde ise Amerikan etkinliği konusunda herhangi bir sıkıntı zaten yoktu. Üstelik bu ülkeler Washington biraz bastırınca siyasal İslam’ın en keskin ilkelerini bir kenara bırakıp çareyi İsrail’le işbirliği yapmakta buldular.
Tüm bunlar olurken de ABD yönetiminin elbette bölgede kendisiyle işbirliği yapacak bir ülkeye ihtiyacı vardı.
Büyük Ortadoğu Projesi için aranan gönüllü ise Türkiye’de bulundu.
Ankara ile Washington arasında, AKP’lilerin çok sevdiği “kazan-kazan” ilişkisi kuruldu.
Türkiye’de; övünülerek anlatılan BOP eş başkanlığı, Türkiye’ye akan yabancı sermaye, zirvelerde ABD başkanları ile samim...