Eğitim tek kale bir maç değildir

Ataerkil bir toplum- dan geldiğimiz için her şeyin en iyisini bilirim edasıyla, ben yaptım oldu demeye bayılıyoruz.
Evde baba, askerde komutan, işyerinde müdür, okulda öğretmen, siyasette lider, maçta hakem ne derse, o oluyor.
Belki bazı meslekler ya da bazı ortamlarda tek ses olma zorunluluğu var ama ona rağmen arayışlar sürüyor.
Örneğin, maçlarda tek hakem yetmedi ki yan hakemler, masa hakemleri derken şimdi de sanal hakemler geldi...
Ama eğitim söz konusu olduğunda, ben ne istersem o olur dayatması içerisine girmekten asla vazgeçmiyoruz.
En tepeden en aşağıya doğru, Cumhurbaşkanı, Başbakan, Bakan, YÖK Başkanı, ÖSYM Başkanı, Milli Eğitim Müdürü, Okul Müdürü ne derse o oluyor.
Peki ya diğer paydaşlar, örneğin öğretmen, öğrenci, veli ne düşünüyor, bu kimsenin umurunda değil.
Müfredat programı ya da yeni bir sınav sistemi hazırlanırken öğretmenden görüş alınması gerekmez mi?
Kesinlikle gerekir, çünkü o müfredatı uygulayan da öğrencisini sınavlara hazırlayan da onlar.
İnanmadığı bir sisteme nasıl sahip çıkabilir ki?..
Yine aynı şekilde, öğrenci de tıpkı öğretmenler gibi, eğitim sisteminin ve sınavların en önemli paydaşıdır.
İnanmadığı bir sınava deli gibi çalışsa da yüksek puan almanın ötesine geçiremezsiniz.
Peki ya veliler?
Öğretmen-Öğrenci-Veli sacayağının olmazsa olmazlarından biridir.
Hangi müfredat programı hazırlanırken ya da yeni bir sınav sistemi getirilirken onların görüşüne değer verildi ki!..
Şimdi birileri çıkıp, eğitim bir uzmanlık alanıdır. Veliler ne anlar bu işten diyebilir.
Onları haklı bulan, alkışlayan da fazlasıyla olur.
Peki ama bu kararları alanlar, eğitimi yazboz tahtasına çevirenler ne kadar bu işin uzmanılar?
Eğitim konusundaki birikim ve tecrübeleri nedir?..