Üretim için eğitim (1)

Japonya gezisinde dikkatimizi çeken pek çok ayrıntı vardı ama en ilgi çekenlerden birisi de tüccarların, politikacıların ilk 5’te yer almadığı saygınlık sıralamasının en tepesinde çiftçilerin yani üretenlerin bulunmasaydı!..Mühendis kadar işi sevgiyle yapan çırağa, kalfaya, ustaya da ihtiyaç var, veteriner kadar çobana, süt sağana, peynir yapana, tarla sürüp hasat yapana çiftçiye de...Kimilerine göre bu yazdıklarımız çerden, çöpten konular gibi gözükse de hep birlikte dile getirmeye, haykırmaya ve tarihe not düşmeye ısrarla devam edeceğiz...Küresel ısınma, kuraklık, kıtlık ve açlık! Doğal afetlerin en büyüğü kapımızda ama nedense bu hiç kimsenin umurunda değil.Özellikle de MEB’in!Okullarının kapanmasıyla köylerde hayat durdu. Köylü de kalmadı, çiftçi de. Ata mirası tohumlar, hayvancılık, tarım yok oldu!Cumhuriyetin ilk yıllarında nüfusun çok azı kentlerde yaşarken, şimdi çok azı kırsalda yaşıyor. Cumhuriyetin ilk yarısında kendi kendine yeten bir ülkeyken şu anda pek çok ürünü ithal etmek zorunda kalıyoruz.