YGS, LYS yerine tek sınav ve tarımdaki açmazlarımız!

Milli Eğitim Bakanı İsmet Yılmaz, çocukları kabulünde bir öğrencinin “Üniversiteye girişin tek bir sınava bağlı olmaması gerektiği”ni söylemesi üzerine, “Aynen senin gibi düşünüyorum. Tebrik ediyorum. Şimdi Yekta Bey’e de ÖSYM Başkanımıza da söyleyeceğim. Bakalım bir çalışma yapsınlar. Bu normalde, Ak Parti’nin Hükümet Programı’nda da var” demiş!

Hayret ki hayret!

Bu konuda yazılacak çok şey var ama önce YÖK ve ÖSYM başkanlarının görüşlerini bir dinleyelim, sonra yorumlarız...

Bu kafayla aç kalırız (3)

Tarım ve hayvancılığımızın yok olma noktasına geldiğini ve gelecekte, kendi kendine yeten ülke olmaktan çıkacağımızı yazmıştık, mesaj bombardımanını tutulduk.

Meğerse bu konu herkesin canını acıtıyormuş ve yapılan hatalar, bir değil bin taneymiş.

İşte size çok çarpıcı anekdotlar!..

- İSKİ, köyümüzdeki, tarlamızdaki hatta bahçemizdeki kaynak suyunu bile kapatmak istedi, zor engelledik. Sonra nedense köyün suyu yetmez oldu. Tesadüf mü, kasıtlı mı bilemem. Köyün suyu yetmediği için tonu 1 TL olan İSKİ suyundan yararlanmak zorunda kaldık. Köy yeri olduğu için suyun tonu, şehre göre ucuz. Fakat İSKİ, suyun tonunu, şehirdeki gibi 4 liraya çıkarmak istedi ancak, 2019’a kadar erteleme alabildik. Peki ya 2019’dan sonra? Zaten şimdilerde üç beş ailenin yapabildiği tarım hepten bitecek.

- Köylülerin çoğu zaten hazıra alışmış ya da alıştırılmış. İşlemek, üretmek yerine tarlalarını, ya ekmiyor ya da bahçelerini işletmelere kiralar hale gelmişler. Hayvancılık da bitiriliyor.

- Köyde ahır yapılmasına izin verilmiyor. Önceden yüzlerce hayvan beslenen köyümüzde, şimdi hayvanların sayısı 20-25 civarında. O da şimdilik, yaşlı nesil ölünce sıfırlanacak!..

- İki gündür yazılarınızı okudum. Çok güzel ve net tespitler. Ancak, medya desteğiyle, STK’larla, yerel yönetimlerle, sorunların üzerine gidilip çözüm getirilmesi gerekiyor. Ayrıca haber takibi yapılmalı. 1-2 gün yazılıp dikkat çekiliyor, sonrası yok.

Çiftçi bir babanın oğlu olarak bazı tespitlerim olacak:

1- Tarım ve hayvancılıkta en büyük sıkıntı, bakanlık ve bürokrasi. Bakanlık iller ve bölgesel bazda çiftçileri dinleyip ona göre çözüm üretmek yerine, politik ve günü kurtaran çalışmalar yapıyor.

Gübre ve tohum!

2-Paranın ve üretimin altın kuralı, düşük maliyetli üretim ve satılabilir pazar konusuna acil çözüm bulunmalı. Gübre fabrikalarını sattığımız için ve gübre pazarı genelde yabancıda olduğu için üreticinin maliyetleri çok fazla. AB’ye uyacağız diye kendi tohumlarımızı yok ettik, şimdi elin tohumuyla üretilenlerin tadı tuzu yok ve çok pahalı. 1 kg domates tohumu (ithal) 6000 USD ve ikinci yıl yeniden satın almak zorundasın. Acilen tohum, mera ıslahı yapılmalı.

3- Devlet tarım ve hayvancılık konusunda destekler veriyor, fakat bunlar yeterince amacına uygun ve planlı, kapsayıcı değil. Ya torpilli kişilere kredi kullandırılıyor ya da amacına uygun olmayan şekilde heba ediliyor.