Halep harap oldu, şimdi sıra Musul’da mı?

Halep gözlerimizin önünde harap oldu. O güzelim şehir tanınmaz hale geldi. Musul'u da böyle bir tehlike bekliyor. 13. yüzyıldaki Moğol istilasından bu yana bölgede bu kadar vahşeti, gaddarlığı, felaketi bir arada görmemiştik. Emperyalist güçler, muhteris diktatörler, savaş ağaları, mezhepçi fanatikler, petrol ve doğalgaz gibi kamusal kaynaklara konmak isteyen yerel bencil güçler elbirliğiyle bu güzide şehirlerimizi yaşanmaz hale getirdiler.
Amerikalıların, Fransızların, İngilizlerin ve sair yabancı güçlerin ne işi var Musul'da? Emperyalist güçlerin insanlık için hakiki bir çaba sarfettikleri nerede görülmüş? İngiltere, Fransa ve Rusya 1916'da “Sykes-Picot” gizli anlaşmasıyla Osmanlı topraklarını aralarında üleştiler. Oysa İngilizler aynı topraklar üzerinde Mekke Şerifi Hüseyin'e büyük bir “Arap İmparatorluğu” vaat etmişlerdi. Şerif Hüseyin gizli anlaşmayı öğrendiğinde her şey bitmişti. İhanetin bedeliyse yine ihanet olmuştu. Sykes-Picot anlaşmasında Musul Fransızlara taahhüt edilmişti. Ne ki İngilizler zengin petrol yatakları sebebiyle Musul'u kendilerine ayırdılar. 30 Ekim 1918'de Osmanlı Devleti'yle ateşkes imzalanmasına rağmen İngilizler Musul'u ele geçirmek üzere hızlıca harekete geçtiler. Musul'daki Osmanlı kuvvetlerine kumanda eden Ali İhsan Paşa güneyden Musul'a ilerleyen İngiliz kuvvetlerine ateşkes hükümlerini hatırlatarak geri çekilmelerini istedi. İngilizlerse “ateşkesten haberimiz yok” diyerek ilerlemeye devam ettiler.
“Mondros Ateşkes sözleşmesi”nin 7. maddesine göre İtilaf devletleri güvenliklerini tehdit edecek bir durumun ortaya çıkması halinde herhangi bir yeri işgal edebileceklerdi. Musul'daysa böyle bir durum sözkonusu değildi. İngilizler bunun da bir yolunu buldular. Bazı yerel aşiretleri teşvik ve tahrik ederek Musul yakınlarındaki köyleri yağmalattırarak sunî bir asayiş sorunu meydana getirdiler. Bu bahaneyle de Musul'u muhasara altına aldılar.