“Adil şahidler olmak!”

Allah bizi, mallarımız, canlarımız ve sevdiklerimizle, kimi zaman artırarak, kimi zaman eksilterek imtihan edecektir. Kaderimizden başka bir kader yok. Rızgımızdan az ya da çok yemeyeceğiz, ecelimizden önce ya da sonra ölmeyeceğiz.

Şu gelirse şöyle olurmuş, bu gelirse böyle olurmuş.

Şu giderse şöyle olurmuş, bu giderse böyle olurmuş. İnanmayın, kanmayın böyle şeylere. Elbette biz kendi sorumluluğumuz açısından doğruyu seçeceğiz. Bu seçimimizden dolayı mesulüz. Ama sonuçta olacak olan olur. Sonuç bize göre iyi de olsa, o iyilikte bizim bir payımız yoksa, ondan da bize bir pay olmayacak. Sonuç beklenen gibi olmasa da, kim doğru olanı yapmak için çalıştı ise, onun yaptıklarını Allah gördü ve karşılığını eksiksiz verecektir.

Babanız Peygamber olsa gelse (Haşa, başka Peygamber gelmeyecek). Firavun evinde Musa (AS) olmak da var, Peygamber evinde inkârcı olmak da.

Firavun bütün Yahudileri öldürmek üzere bir plan yapmadı. Firavun onlara zulmediyordu, Hz. Musa’nın önderliğinde Allah onları kurtardı. Deniz yarıldı, gökten bıldırcın kebabı ve kudret helvası indirildi. Peki sonra ne oldu! Denizi geçerken 76.000 kişiydiler. Başlarında aynı kişiler vardı. Sina’ya geldikten 40 gün sonra Kudüs’e doğru yola çıktıklarında sadece 16.000 kişiydiler. Çoğu lanetlenmiş ve öldürülmüştü. Bu 16.000 kişi; Hz. Musa’ya sürekli kuşkucu sorular sorunca, iki haftalık yolu 40 yılda gittiler.

İsrailoğulları mazlumken, Allah’ın yardımı ile Firavuna karşı zafer kazandılar, ama 40 gün sonra zafer sarhoşluğu ile nefislerine yenildiler ve büyük oranda helak oldular.