Atina tecrübesi CHP için bir referans olabilir mi?

Bugün, Türkiye ile Yunanistan arasındaki, Ege, Kıbrıs ve Doğu Akdeniz’deki rekabetten söz etmeyeceğim. “Yunanistan’da din görevlileri memurluktan çıkarılıyor”muş, ondan söz edeceğim. 7 Kasım 2018 tarihli batı basınında yer alan haberlere konu olan gelişme “Laiklik” tartışmaları açısından bir gündem oluşturabilir mi, ona bakacağım. Ve “Laikçi” CHP için Atina tecrübesi, bir referans olabilir mi, ona bakacağım.

“10 bin din görevlisinin memurluktan çıkarılması” konusunda, hükümetle anlaşan Yunan Ortodoks Kilisesi Başpiskoposu İeronomios, “Devletin dini açıdan tarafsız olmasına karşı çıkmayacağını” açıkladı.

Aslında çok radikal, devrim niteliğinde bir değişiklik yok. Bu anlaşma, dinin her alanda kendini gösterdiği bir ülkede devlet ile kilise ilişkilerinde daha anlaşılır bir işbirliği imkanı oluşturuluyor. Yoksa Yunanistan’da Ortodoks Kilisesi asırlardır bölgede, siyaset ve toplum hayatı üzerinde ana belirleyici bir rol üstleniyor; Ortodoks Hristiyanlık, Yunanistan Anayasa’sında “ana resmi din” olarak kabul ediliyor. Genel anlamda Yunan halkı için Hristiyanlık “ulusal kimlik”lerinin ayrılmaz, olmazsa olmaz bir parçası. 

Aslında bu ifade de biraz abartılı oldu. Hristiyanlık aslında geleneksel kültürün bir parçası ve din kisvesi giydirilmiş bir kültürel aidiyet ifade eden bir kurum. Ruhaniyet bu anlamda 2. Planda. Yoksa Yunan halkı adalar ve sahillerde yaşayan kesim itibarı ile tamamen seküler bir hayat yaşıyor.

Yapılan değişiklik, papazların maaşlarını, devlet memurlarının ellerinden alması yerine, bu bedelin bir defada hazineden kilise fonuna aktarılması ve maaşların belirlenmesi ve ödemeler konusunda Kilisenin tek yetkili olması ile ilgili.