Hangi İslâm!?

Yıllar önce yazdım ama dinletemedim. “Bu din benim dinim değil”de “Amerikano İslam” geliyor dedim, “dine karşı bir din” geliyor dedim, “Amerikano mehdi” geliyor dedim ama insanlar inanmak istemediler.

Bizi atomize edeceklerdi, sonra bizi bize karşı kışkırtacaklar nötralize edeceklerdi. Sonra da Agnostik hale getirilecekti insanlar.

Şimdi başımıza bir de FETÖ çıktı, Deist oldu birileri, birileri folk İslam’dan söz ediyor. Kimi Kur’an-ı Kerim’in tarihselliğinden söz ediyor. Kimi tarikatı, kimi mezhebi, kimi sünneti, kimi risaleti tartışıyor.

Sosyolojik açıdan baktığınızda, bir “Ehli suffe” geleneği vardı, bir “Selefi”, bir de  “Ehli beyt“ geleneği vardı. Gel gör ki, zaman içinde “Ehli suffe” geleneği “Sufizm”e döndü ve “Sünni” dünyada yayıldı. “Selefi” gelenek “Vehhabi”liğe dönüştü. “Ehli beyt” geleneği “Safevi Şiası” oldu. Birbirinin devamı olan süreçler, birbirini reddeden akımlara dönüştü. Her üç akım da bugün birbirini tekfir ediyor.

Birtakım Sufi’lere göre “şeyh önünde musalla taşında meyyit gibi olmak gerek. ”Ehli sünnet alimleri beni İsrail peygamberlerinden daha önde gelir”. Onlar Gavs seviyesinde Peygamberlerle buluşurlar ve manevi tasarruf sahipleridirler. FETÖ lideri Gülen bu işi daha da ileri götürüp, Cebrail’e bile ihtiyaç duymadan Allah’la görüşebilirdi. “Şeriat” ötesi “hakikat” bilgisine sahiptirler. Dünya ve ahirette imtiyazlı bir konumdadırlar. Onlara göre “Şeyhi olmayanın şeyhi şeytandır.”