İnsanlık öldükten sonra

Görmek istemeyenden daha kör, duymak istemeyenden daha sağır kim olabilir. İşler o noktaya geldi ki; inat, ihtiras ve biraz da kibir ve korku sebebi ile olsa gerek, birileri kendilerini öyle kapattılar ki, artık “anlatsan da bir anlatmasan da”. Ama biz yine de görevimizi yapıp anlatmaya devam edelim. “Kollarımızı makasa gibi açarak”, “Durun kalabalıklar, bu sokak çıkmaz sokak” diyelim.

Aile yok olursa, geriye ne kalır ki! İnsanlık öldükten sonra geriye kalan “Belhum adal”dır.

Aklımızı kaybettik sanki. Mekteplerimizin haline bakın, çocuklarımız, ne hakikatin bilgisine sahib, ne de gerçeğin. Ne dinden haberleri var ne de tarihten, gelenekten.