Sabır, sabır, sabır..

Niye her fırsatta, hep aynı ayetleri okuyoruz, hiç düşündünüz mü!? Fatiha’dan sonra namaz içinde okumanın dışında en çok okuduğumuz sure, “asr’a yemin olsun ki!” diye başlayan “vel asr!” suresi. Burada mücerret olarak “zaman”a bir gönderme olduğu gibi, ahir zaman peygamberine gönderilen bir vahiy olarak, “zamanın sonu”na bir gönderme de olabilir. Biz ahir zaman peygamberinin ümmetiyiz. Acaib ve garib hadiselerin yaşanacağı bir döneme işaret edilir.

Mehdi ve Mesih beklentisi içinde olanlar, kıyamet savaşı, Deccal, kitapta yazılanlardan Yecüc-Mecüc, Dabbetül Arz ve Sekine’nin sebeb olacağı büyük çalkantıdan söz etmiyorlar ve sonrası zaten insanın gözünü yuvasından fırlatacak bir dehşeti anlatır.

Burada dinin muhafazası, ateşi elde tutmayla kıyaslanır. Kurtuluşa erecek olanlar Hz. İbrahim’in ayak izinden yürüyen, sözü edilen, atıldığı ateşi gül bahçesine döndüren olayın hanif kahramanı olanlar olacaktır. İşte onlar “Asra yemin olsun ki, insanlar hüsrandadır. Öyle ki, iman edenler, ameli salih işleyenler, sabredenler ve sabrı tavsiye edenler müstesna”..