Siz imkân verin, onlar başarır…

Değişim için değişmeyen bir doğru var ki, tüm mesele o ‘gerçeğe’ ulaşabilme. Bunu yapacak olan o ‘konuyla’ uzaktan veya yakından bağlantısı olan herkes. Örneğin engellilik konusu. Bir birey için bir uzvunun eksik olması veya kullanamaması, kişiye göre değişir. Doğuştan veya sonradan, hayat sürecinin bir anında muhatap olunması, ‘ders’ almak isteyenler için yeterli olacaktır. Yeter ki ‘niyetimiz’de samimi olalım. Engelli bireylerin sporla nasıl bir bağ kurulacağının, yapılan egzersiz ve sportif etkinliklerin nasıl bir kazanıma dönüşeceğini yine bu satırlarda, siz değerli okuyucularımızla paylaştık. Engelli arkadaşımızın ‘Engellilerin önünde en büyük engel sevgisizliktir…’ sözü, diğer kardeşimizin  ‘Kör olduktan sonra görmeye başladım…’ nükteli sözlerinin tesiri gibi, her yazdığımız yazının kamuoyundaki yansıması ve geri bildirimleri, kararan vicdanların daha fazla kararmasının panzehiri gibi…

Ülkemizde ortalama sekiz kişiden birisinin engelli olduğu gereceğiyle yola çıkıldığında, toplumun bir ferdi olarak onların, gerek aile içi, gerekse toplumla/sosyal hayatla iç içe olmaları zorunluluğu doğmakta. Bu da demek oluyor ki, siz engelli bir vatandaşı ‘yok’ sayamazsınız. Öyle bir yanlışın içine düşüldüğünde, bunun adı ‘ötekileştirme’ olur ki, böyle bir sonuç, o kişi için hayattan ‘kopma’, toplum olarak da artı ‘külfet’ oluşturmaktır. Böyle bir sonuç, cahillik veya art niyetlik olur ki, akıl ve vicdan, dahası Allah (c.c) ve Sünnet’i kendisine ölçü kabul eden hiçbir varlık bunu kabul etmez, etmemeli. Peki, engellilerin hayatlarını kaliteli şekilde idame ettirme arzusunda olmayıp, gerçekleri kabullenmeye direnç gösteren gözü ‘kör’, kulağı ‘sağır’ olanlara ne demeli? Ne diyelim Allah (c.c) her şeyi en iyi bilen ve takdir edendir. İşte burada bizim duamız, örnek olması içinde gördüklerimizin yansıması olan yazılarımız devreye girer. Beni en çok etkileyen, hayat ko...