39'uncu derdimiz

Taşrada, 23 Nisan çocukları için fazla koltuk yok, valinin, belediye başkanının, emniyet müdürünün koltuğundan başka yerlere oturmuyorlar..
Ankara'da bakanların, Başbakan'ın, Meclis Başkanı’nın koltuğu var.. Taşraya göre biraz daha şanslı.
Son günlerin polemiği hatırlattı: Çocuklarımız niye Anayasa Mahkemesi Başkanı'nın koltuğuna oturmuyor?
Ben çocukken 3. Ordu Kurmay Başkanının koltuğuna oturmuştum.
Kurmay Başkanı, "Çocuklar, komutanımız il dışında.. Onun için size ben ev sahipliği yapıyorum" demişti.
Öğrenciler heyeti olarak, valiyi, belediye başkanını, bazı müdürleri de ziyaret etmiştik ama ben en çok karargâhı sevmiştim, çocuk aklımla defterime; "Büyüyünce 3. Ordu Komutanı olacağım" yazmıştım.
Aslına bakarsanız çocukların 2-3 dakikalık vekaletindeki seremonilerden güzel ipuçları çıkıyor.
Verdikleri emirler on sene öncesiyle aynı değil.
Konumuzla ilgili tarafı şu: Anayasa Mahkemesi Başkanı'nın koltuğuna iki dakikalığına oturan bir çocuk alışıldığı üzere bir yere telefon etmesi gerekirse nereyi arar, ne der.. Günler öncesinden tembihlenmiş, iki satırlık metin ezberletilmiş de olsa onun da yaşına göre, bir tasavvuru, beklentisi olur herhâlde..
Mesela ben ilkokul 4. sınıf öğrencisi olarak kurmay başkanının koltuğuna oturduğum zaman heyecandan pek bir şey hissedememiştim ama eve dönünce, oraları masal diyarı gibi hatırlamıştım.
İnsan oraya oturup, "açıl susam açıl" dese bütün kapılar açılacakmış gibi..
İnsan oraya oturup emir verse dağlar eğilip yollar üstünden geçecekmiş gibi..
Mahkeme başkanının koltuğuna oturan da, her şeyi anayasaya uydurun, diyebilir. Der de nereye telefon açarak der...
Telefon açtığı yer, "Efendim anayasayı nereye uyduralım?" derse.. Çocuk da hazırlıklı değilse şaşırır..
....
Bu derdin ilacı kimde?
Kime gidip sorsak, bize cevap verebilir?