Evdeki hesap

Yıllarca öğrenci derneklerinde, muhafazakâr çevrelerde biraz mürekkep yalamış abilerimiz dış politikamızı eleştirirdi.
Yurtta sulh cihanda sulh sloganının bizi akmazlığa kokmazlığa mahkûm ettiğini, aktif bir dış politikanın önümüzü açacağını söylerlerdi.
Artık aktif bir dış politika izliyoruz. 
Göz kamaştıracak kadar aktif dönemler de geçirdik. Sabah orada akşam burada olan heyetlerimiz.. Gelenler gidenler.. Karşılananlar uğurlananlar..
Bu bir politika değişikliği ise ve hepimiz iyi olduğuna kani isek bu değişikliğin bize ne kazandırdığına dair bir bilanço çıkarmak kimin vazifesi.. Ya da öyle bir talep var mı? 
Mesela bu aktif politika bize Libya'da ne kazandırdı. Eski usul monşer politikası devam ettirilseydi ne kaybettirirdi.
Aktif politika bize Mısır'da ne kazandırdı. Monşer usulü gitseydik ne kaybederdik. Monşerler muhtemelen Mursi'ye takılıp kalmazdı. Hadi diyelim yanlış yaparlardı. Biz takılmakla neyi halletmiş olduk.
Suriye'de eski usul akmaz kokmaz metotla yeni, dirayetli ve aktif metodun getirip götürdüklerinin dökümü var mı elinizde?
Akmaz kokmazlar şöyle yapardı oysa biz böyle yaptık ve bu ülkeye ve bu millete şunları kazandırdık başlığı altında kaç madde var?
İsrail'le ilişkiler? Orada iki ayrı politikanın artılarının eksilerinin neler olacağına dair bir kayıt var mı?
İlişkilerimizin düzelme ihtimali varmış. Barışacakmışız. Niye bozulmuştu, ne oldu da barışacağız?
Irak.. İran.. Rusya..
Galiba her türlü politikanın sonucu aynı kapıya çıkıyor.
Birinde maliyet artmış oluyor, zaman kaybedilmiş oluyor, ayak sürümenin bir bedeli oluyor ve ödetiliyor.. Diğerinde kestirmeden gidilmiş oluyor.
Dönüp dolaşıp aynı yere geliyoruz.
İki sene önce sormuşum: "Menzile varmak için gösterilen güzergâhı reddediyoruz. Sonra dolaşa dolana dağdan tepeden aynı yere varıyoruz. Dağları tepeleri aşmakla övünüyor avunuyoruz" derdimiz ne?