Uzmanlar işsiz kalırsa

Şubat krizinde işsiz kalan iki genç Türk, kapağı AB ülkelerinden birine atarlar.
Bir iki hafta boyunca geceleri barlarda eğlenip gündüzleri de sağda solda iş aradıktan sonra parasız kalırlar.
Biraz aç, biraz yorgun ve ümitleri iyice kırılmış bir durumda büyük bir çiftliğin önünden geçerken rastladıkları "gündelik işçi aranıyor" ilanını görünce gözleri parıldar. Hemen içeri girip çiftlik sahibini bulurlar.
Çiftlik sahibi gençleri tepeden tırnağa süzdükten sonra ellerine iki kürek verir ve onları büyükçe bir ahırın önüne götürür.
Günde üç öğün yemek, yatacak yer ve saati 5 avro karşılığında ahırdaki bütün gübrelerin 50 metre ilerideki rezervuara taşınması konusunda anlaşırlar.
Genç Türkler büyük bir heves ve gayretle bir haftada bitirilecek işi iki günde tamamlar ve ahırı pırıl pırıl yaparlar.
Bu gayretli ve çalışkan tutum çiftlik sahibinin hoşuna gider. Gençlere, çiftlikte sürekli olarak çalışıp çalışamayacaklarını sorar, "evet" cevabı alır almaz onları bu sefer de çiftliğin yumurta üretim tesisine götürür.
İş çok basit olmasına rağmen yine de tarif eder:
"Düğmeye basın, yürüyen bant çalışmaya başlar, önünüzde iki tane kutu var, iri yumurtaları sağ tarafa küçük yumurtaları sol tarafa dolduracaksınız kutular dolunca bantlayıp ait olduğu koliye kaldıracaksınız."
Bizimkiler düğmeye basar, bant çalışır ve yumurtalar bandın üzerinde akmaya başlar. İlk yumurtayı ellerine alırlar ve büyük bir şaşkınlıkla birbirlerine bu "iyi mi kötü mü" diye sorup hangi kutuya koyacaklarına bir türlü karar veremezler.
Bu arada yüzlerce yumurta önlerinde akıp gitmekte ve bandın sonundaki çöp tenekesine düşerek telef olmaktadır.
Yarım saat sonra çiftlik sahibi tesadüfen yanlarına gelir. Gördüğü manzara karşısında infiale kapılır hemen düğmeye basar, bandı durdurur.