Akrepsiz saat notları

“Siyaset aşktır” şarkı sözü gibi lirik, çivi gibi sivri laftır. Bu yüzden, anlatıma ve tanıma muhtaç mı muhtaçtır. Tıpkı “Aşk siyasettir” gibi. İyi ki de öyledir. Yoksa ikiz kızlarından biri, sele kapılıp boğulup giden yaşlı annenin bitip tükenmez ıstırabıyla dövünüp dururduk:
“Acaba bu o muydu, yoksa öbürü bu muydu?”

***

Elbette siyaset, düşünceden çok duygudur. Duygusuz bir düşünceden daha tehlikeli ne olabilir ki? Bu yüzden, geri ülke siyasetlerinin en ileri hali, duygularla oynanarak yapılandır. Ama yine de insanları mutlu edecek olan araç da siyasettir. Yazının icadından değilse bile, Eflatun’un Devlet’inden beri böyle olduğu yazılır çizilir. Siyaset önce ve hep seçme yapmaktır. Daha da ötesi seçer gibi yapmak, ama yapamamaktır. Fikirmiş gibi görünen duyguların peşine takılmak ya da takılıyor gibi yapmaktır.
Her dem taze o sözcüğümüzle, takıyyedir. Takıyye kısaca “yalan beyan”dır. Keçiören’de bir milletvekilinin kiralık evinde kiracı olarak oturup, işleri yoluna koyunca 1056 odalı bir saraya bile sığamamaktır. Zaten günah bile olsa günahı, liderin boynunadır.

***

Lider, peşine düşülen demektir. Bizde peşinden gidilen değil, peşinden sürüklenilen anlamı kazanmıştır ya, olsun. Siyaset aynı zamanda yolculuktur. Nereye nasıl uzayacağı, nerede biteceği belli olmayan bir yolculuk. Siyasetçi ise bu işi sırtında yumurta küfesi olmadan yapandır. Bu yüzden siyasetin ve siyasetçinin bir “şifre”si vardır. Sürekli “deşifresi” gerekir. Yoksa akrebini kaybetmiş bir saate dönüşmek kaçınılmazdır. Bunun tersinin doğru olduğu haller de vardır. Ama bu hallere hallenenler ile “düştü bu hale neden” diye yananlar bu kuralın kapsama alanı dışındadır. Onlar için durum yine de umutsuz değildir. “Siyaset sensin” ya da “Sen siyasetsin” noktasına varınca iş zaten çok kolaylaşır:
Yüreğini, ruhunu ve elbette kafanı on binlerce kırlangıca tarla, yüz binlerce tarlaya kırlangıç olacak kadar genişletme türünden düşler de öne çıkar ki, kendi cumhuriyetini kendin kurabilesin.

***