Kandil’e gün doğdu

HDP'ye ne dense az.

Dizginlerini eline alamadı...

Dağdakilerin vesayetinden kurtulamadı... Kandil’den özerkleşemedi...

Terör örgütüne karşı özyönetimini ilan edemedi...

Sandıkta aldığı oylara sahip çıkamadı...

Halktan aldığı temsil yetkisini dağdaki zorbalara kaptırdı...

6-8 Ekim provokasyonuna yol açtı...

Terörle arasına net bir mesafe koyamadığı, kendini PKK’dan ayrıştıramadığı gibi...

Kimi üyeleri terörist cenazelerini omzunda taşıdı, kimi canlı bomba taziyelerine gitti, onları şehitlik mertebesine yüceltti...

Kısacası HDP, her türlü sorumsuzluğa, tahrike, aymazlığa imza attı.

* * *

Suçları, günahları saymakla bitmez.

En büyük suçu ise demokratik mücadele yöntemini, terörle sözüm ona hak arama yönteminin önüne geçirememesi.

Lokomotif olacağına vagon oldu, dağdakilerin peşinden sürüklendi.

İnisiyatif kullanamadı, demokratik siyasetteki işlevini yerine getiremedi, siyasi çözüm için üstlenmesi gereken rolü oynayamadı.

Kandil’in tahakkümüne bayrak açacağına, iradesini Kandil’e teslim etti.

Sözünü değersizleştirdi, kapana sıkışıp kaldı.

* * *

Terör örgütünün en büyük korkusu, HDP’nin palazlanması, sivil siyasetin güç kazanmasıydı.

7 Haziran’da oyları yüzde 13’e çıktığında yaşadığı panikten belliydi.

Dağdakiler ne yapacağını şaşırdı.

‘Emanet oy yoktur’ dediler, HDP’ye had üstüne had bildirdiler, sandığına çöktüler...

Yanı sıra da terörü azdırdılar.

HDP, Türkiye partisi olmayı başarırsa Kandil’in varlığı anlamsızlaşacaktı.

Onlar da ne yapıp ne edip HDP’nin varlığını anlamsızlaştırdı.

* * *

Duran Kalkan’lar, Cemil Bayık’lar, Murat Karayılan’lar şimdi muradına erdi.

İstedikleri oldu.

Demirtaş’ların, Sırrı Süreyya’ların önce pırıltısını aldılar, yıldızlarını söndürdüler, kendilerini nimetten saymasınlar diye iyice benzettiler.