Muhalefeti karalamanın dayanılmaz hafifliği

İşittiniz mi Esad’ı; ülkesinin muhalifleri Suriye’yi değil Türkiye’yi temsil ediyormuş. Halbuki Türkiye için anayasa yapmayacaklar, Suriye anayasası yapacaklarmış. Sözde muhalefet temsilcileriyle bu şartlarda masaya oturup ne görüşecekmiş.

Baskıcı, dayatmacı rejimlerin tipik savunma silahı, bildik yan çizme yöntemi.

2012’de Esad tam açılım ve reform süreçlerini başlatacakmış ki dış güçler müdahale etmiş, demokratikleşme adımlarını sabote etmişler.

Karşılarında, bırakın Suriye halkının hak ve özgürlük taleplerini temsil etmeyi, kendi görüşlerini bile temsil etmeyen bir muhalefet varmış.

Türkiye’yle müzakere masasına oturmak, Erdoğan’la uzlaşı fotoğrafı vermek için can atmıyormuş gibi konuşuyor.

Oysa baştan kendi insanıyla sahici, samimi bir uzlaşma arasa, oyalama taktikleriyle yokuşa sürmese, iş bu noktalara gelir miydi?