Etkinlik ile reform arasındaki 6 fark

Bir yandan eğitim kültür bahsinde mütemadiyen yetersizliğimiz konu ediliyor bir yandan da etkinlikten etkinliğe koşuyoruz. Salon toplantıları, anma programları, ödül törenleri, sohbetler, konferanslar, seminerler, çalıştaylar... Kamu kurum ve kuruluşlarımız, Belediyelerimiz, STK’larımz seferber… Baş döndürücü müthiş bir hareketlilik var.

Faaliyet alanı eğitim ve gençler olan başta Milli Eğitim Bakanlığı, Gençlik ve Spor Bakanlığı, sayısal açıdan azımsanmayacak etkinlik haberleri ile medyada kendilerine yer buluyorlar. Ortaya konan gayret ve emekleri tahfif etmek aklımızın ucundan bile geçmez. Ne var ki dünyanın aldığı yeni hâl amaçlarımız ile araçlarımız arasındaki uyumu, benimsediğimiz yöntem ve tekniklerin nereden gelip neye hizmet ettiklerini sorgulamamızı gerektiriyor. Onca çabaya, gayrete, sarf edilen enerjiye rağmen içerik zenginleşmiyor, nitelik artmıyor ise neyi nasıl yaptığımıza bakmamız icap ediyor.

21.yüzyıl toplumlarının hiperaktiviteden muzdarip birer performans toplumu olduklarını söyleyen  düşünür Byung-Chul Han’ın bunu laf olsun diye söylemediği aşikâr.  Kültürel etkinlik kültüre engeldir, diyen bir yazar olarak eğitim dünyamızdan kültür hayatımıza uzanan bir sahada fetiş-faaliyet, bir performans gösterisi haline gelen “etkinlik” ile sorunlarımızın çözümü için ufukta bir türlü belirmeyen “reform”  arasındaki 6 farkı sizler için derledim. 

1-Etkinlik için paraya, reform için ise kafaya ihtiyaç vardır.

Etkinlik için etkinliğin gerçekleştirileceği bir salona, etkinliğin süresine göre katılımcıların ve davetlilerin konaklama masraflarının da karşılanacağı 5 yıldızlı bir otele ihtiyaç vardır. İklimi ve denizi dikkate alındığında Ege ve Akdeniz Bölgesi otel tercihinde bir adım öndedir. Etkinlikte sahne alacak medyatik bir yüz medyatik bir ilgiyi de garanti altına alacağı için medyatik yüzün alacağı sahne ücreti dert değildir. Koskoca kurum kaz gelecek yerden tavuğu esirgeyecek değil ya! Dolayısıyla etkinlik ancak para ile icra edilebilir. Reform için ise önce kafaya ihtiyaç vardır. Reform yapılacak alanda birikim ve dert sahibi olan kafaları bulmak para bulmaktan daha zordur. Velev ki öyle kafalar bulunsa bile onlara böyle bir işte müracaat edecek kafaların olması da gerekir.

2-Etkinlik için sarf edilir, reform için ise tasavvur edilir.