Kandil...

Yaz başından beri çıplak gözle izliyoruz, PKK'nın yeniden yürürlüğe soktuğu “çatışma stratejisi”nin iç içe üç ayağı var. İlk ayak şu: Örgüt Suriye ve Irak'ta tuttuğu alanı pekiştirmeye ve meşruiyetini derinleştirmeye çalışıyor. Musul'a yapılacak operasyonda yer alma çabası, IŞİD karşısındaki yerel güç konumu, Ruslara sunduğu stratejik imkan, federasyon ilanı bunun işaretleri… Bu “cephe”de rüzgar Kürtlerin ve Kürt hareketlerinin arkasında esiyor. Ancak burada PKK'nın yeri nedir sorusu ayrı bir bahis oluşturuyor. Barzani'yle rekabet, Rusya-ABD temaslarının bir kıskaca dönme ihtimali, göçmen politikasında AB ve Türkiye yakınlaşması ve İran faktörü, Kürt rüzgarının PKK'yı beklediği oranda beslemeyebileceğini ima ediyor. İkinci ayak şudur: PKK stratejisi açısından yeni bir evreye geçmiş bulunuyor. “Vur-kaç ve gizli siyasi merkez mekanizmaları oluştur” yöntemi yerine, “yerleşik güç olma ve siyasi merkezi açık hale getirme (devletimsi işlevlerle alan kontrolü ve sistemin egemenliğini tartışılır kılma)” yolunu zorluyor. Bu zorlamanın karşılığı, Güneydoğu'da kimi yerleşim yerlerinde fiili ve silahlı özerklik ilanıyla izlenen şehir savaşı stratejisi olarak karşımıza çıkıyor.