Oryantalizm ve örtülü 27 Mayıs ruhu

Batı'nın darbe girişimi değerlendirmesine, Batı değer sistemi açısından mantıklı bir açıklama getirmek mümkün değil.
Avrupa'nın yanı başındaki, AB'yle üyelik görüşmeleri sürdüren bir ülkede, son derece ciddi, meclisin bombalandığı, güvenlik güçlerinin kendi aralarında çatıştığı, halkın darbecilerin kurşunlarına hedef olduğu, yüzlerce insanın öldüğü bir askeri darbe girişimi yaşandı.
Bu girişimi önce Erdoğan'ın tertip ettiğini söyleyen, öyle olmadığını anlayınca, darbeye karşı alınan tedbirlere kaş kaldıran, olağanüstü hal ve tedbirleri otoriter bir sistemin inşa araçları olarak gören bu bakış hala Batı'da egemenliğini sürdürüyor. ABD'li general, İsveçli bakan gibilere her gün bir yenisi ekleniyor. Yetmiyor, New York Times, CNN gibi yayın kuruluşları hala Gülen'e söz verebiliyor, hatta arkasında durulabiliyor.
Herhangi bir Avrupa devletinde ya da çeperindeki bir ülkede, bir dönemler Macaristan, Çekoslovakya, Polonya ve Rusya'da kısmen olduğu gibi, on binlerce insan askeri darbeyi engellemek için sokaklara inse, askeri uçakların kalkmasını, tankların ilerlemesini engellese, yüzlercesi kurşunlara hedef olsa ve askeri darbeyi engellese, tarihin en şanlı demokrasi sayfası onlar için açılmış ve yazılmış olurdu.
Bu tutumu ne Türkiye'nin son yıllardaki demokrasi notunun düşüklüğü, ne olağanüstü tedbirlerin varlığı ne de örneğin Şahin Alpay'ın, Ali Bulaç'ın tutuklanmasında olduğu gibi ölçünün kaçması açıklar.
Batı öyküsü açısından bu durumu anlatacak en iyi kavram “oryantalizm”dir, “oryantalist bakış”tır. Bu bakış, bugün olup biten karşısında, “Türkiye'nin demokrasiyi hak etmediği, darbenin olup olmasının böyle bir ülke için önem taşımadığı, mevcut rejim ile darbe arasında bir fark olmadığı” iması üzerine oturmaktadır.