Kutlu Yolculuk

Yolcuyuz... Uzun bir yoldan geliyoruz. Kimimiz ise yolun başında, kimi ortasında.
Oruç ayından geçtik. Yenilendik, donandık ve yeni bir bilinç ile bayramımızı yaptık. Bugünden sonra yeni bir yolculuk başlıyor. Yolun başına geçiyoruz. Donanımımız, bilincimiz, aşkımız, sevdamız ile deli divane olarak yollara düşüyoruz. Bu deli divanelik hiçbir şeye benzemiyor. Aşk ile vecdin insanı kendinden geçirdiği bir hâl. Hayata tutunma ve anlamlandırma, Müslüman olma bilinciyle yaşama ve bir gelecek kurma duygusu, düşüncesi.

Müslümanların dağılmışlığı, parçalanmışlığı, bilinçsizliği, körlüğü, sağırlığı bizim sorunumuz. Biz bizden sorumluyuz. Birbirimizi uyarma, güç katma, yolu kesintisiz sürme çabasındayız. Bir derdimiz var, derdimize deva arıyoruz. Sorunlarımız var gidermeye çalışıyoruz.
Müslümanların birliği önemli. Her solukta, her durum ve anda birbirimizi uyarmakla yükümlüyüz.

Yaşamak, örneklik, güven verme bize farzı kifaye. Biz iyi bir örnek değilsek, hakkaniyetli, adil ve fedakâr değilsek söylenmelerimiz boş. Hepsi uçup gider. Biz önce kendimize bakmalıyız. Öğüt vermek, üst perdeden hitap etmek yerine, kendimiz olabilmeyi bir ilke edinmeliyiz. Biz bir inanç ve düşünce sahibi isek bunun hakkını vermek zorundayız. Çünkü omuzlarımızda ağır bir yük var. Bir emanet ve yükümlülük var. Bilgi sahibi isek, kalemimize güç yetiriyor ve yazabiliyorsak, konuşma gücümüz var ise bunları hakkıyla yapmalıyız. Çünkü insanlık gözlerimizin içine bakıyor. Bizden umut bekliyor. Şunu ya da bunu eleştirmek, karalamak, kınamak yerine önce kendimize bakmalıyız. Bir şeyi yapamıyor ve sorumluluğu yerine getiremiyorsak ve yaşamıyorsak söylenmelerimizin, atıp tutmalarımızın hiçbir değeri olmaz.