Dibe vuruşun son çığlıkları..
Galatasaray, grupta 3’üncü olup Avrupa Ligi’ne katılabilmek için; mutlak galip gelmek zorundaydı. Ama zaten derdi o değildi...
Çünkü Fatih Terim, takımınının durumunu/kapasitesini/gücünü ve son zamanlardaki tatsız futbolunu bildiği için; rezil olmamayı tercih eden bir futbol örgüsüne sarıldı. Bu yüzden kontrollu oynayıp, en azından yiyeceği golleri geciktirmek gibi; bir nedefi kollayıp duruyordu. Fakat o da olmadı... Goller çok geçmeden ve peşi sıra geldi.
***
PSG, başlarda Sarabia ile kalemizi çok yokladı ve zorladı. Sonra herkes devreye girdi. Defans arkasına çok adam kaçırdılar. O kadar sakin, seri ve kendilerinden emin oynuyorlardı ki; aradan yarım saat geçip gollerin gelmemiş olmasına aldırmadılar bile... Atacaklarını biliyorlardı.