”Rezil olmak” kader değildir

Fenerbahçe rakibinin üzerine çullanıyor, baskı yapıyor, sahanın hakimi gibi görünüyordu ama; gerçek pek de öyle değildi... Çünkü Vardar, zaten oyunun böyle olmasını istiyordu. Kendi içine kapanmış, Çin Seddi’ni kurmuş, maçın kazasız-belasız sona ermesi için çaba gösteriyordu. Düşünün; böyle bir takım bile, ilk yarıda F.Bahçe’den çok daha net, çok daha tehlikeli pozisyonu bulan taraf olmuştu. Şutları direkten döndü.. Yok artık!

***

Sen o kadar saldırıyorsun da, ne oluyor? Sadece üç fırsat yaratabiliyorsun... Adamlar ilk geldiklerinde F.Bahçe’yi yamultacaklardı. O zaman bu futboldan ne anladım?
Atak yaptığında; topun yakınında olanlar hareket halindeyken, diğer alandakiler boş gezenin boş kalfası gibi, “Topsuz Oyun” geleneğinden bihaber