Atatürk şart değil, demokrasiye uyun yeter!

AKP’de son dönemde başgösteren Atatürk tutkusunun tartışmaları sürüyor, daha da sürecek gibi görünüyor.
Tartışmalar daha çok girişimin, içtenliği dolayısıyla da inandırıcılığı üzerinde odaklanıyor.
Sorunun can alıcı noktasının o olmadığı kanısındayım. Gerçekten de, davranış ister “bu Atatürk’ü ne yaptıysak bir türlü silemedik, bari kendimize benzetelim!” niyetinden kaynaklansın, isterse AKP’nin 15 yıllık politikalarının seçmenin Atatürk’te simgeleşen laik Cumhuriyet’in önemini kavrayıp bu değerlere sarılma dürtüsünün siyaset sahnesine yansımasının ürünü olsun, sonuçta siyasetçinin içtenliğinden çok daha önemli olan laik Cumhuriyet ile kazanımları ve değerlerinin korunmasında halkın uyanık bekçiliğinin, gecikerek de olsa, iktidarı da etkileyecek dereceye erişmesi olgusunu göstermesi bakımından önemli ve olumlu olduğunu düşünüyorum.
Gerçekten de Atatürk ve laik Cumhuriyet düşmanlığının toplumda oluşturduğu tepkinin bu politikayı yıllarca sürdürmüş olanları bile etkileyecek düzeye gelmiş olması demokrasi açısından sevindiricidir.

*** Demokratik siyaset sahnesinde “düşman” kavramının yeri yoktur.
Düşman kavramı demokrasi sahnesine girdiği andan itibaren, demokrasinin özü olan iktidar ile aynı çizgide olmayanların demokratik hak ve özgürlükleri alanı terk etmek zorunda kalırlar.
İktidarların devletin kurucu felsefesi ve değerlerine düşman olduğu ülkelerde devlet iktidar gibi düşünmeyenlerin üstünde baskı aracına dönüşerek, kendi kendini yemeye başlar.
İktidar politikalarının bu yola girmemesi yolundaki en büyük güvence ise toplumun demokratik bilincidir.
Son gelişmeyi işte bu bilinci göstermesi açısından önemli ve olumlu buluyorum.
Ama burada başka bir yanılgıya düşmemek, bütün toplumun tornadan çıkmışcasına biteviye olmasını beklememek gerekir.
Herkesin aynı siyasi görüş ve doğrultuda olduğu bir toplum, içinde d...