Bardak

Altan Öymen, dört ciltlik anılarının başında, otuzlu yıllarda anneannesiyle sokağa çıktığında, Ulus’taki Atatürk heykelinin karşısından her geçişinde selam durduğunu anlatır. 
Atatürk heykeli karşısında kemali ciddiyetle selam duran kısa pantalonlu küçük çocuk, kuşkusuz, neden selam durduğunu tam olarak bilmiyordu. 
Küçük Altan, zamanla büyüdü, o heykelin teslim olmamışlığı simgelediğini öğrendi. 
Küçük Altan, o heykelin Cumhuriyeti temsil ettiğini öğrendi. 
Küçük Altan, o heykelin aydınlanmayı, çağdaşlaşmayı, eğitim seferberliğini temsil ettiğinin bilincine vardı zamanla. 
Ve küçük Altan, zaman içinde anladı ki, selam durduğu, bir kişi olmaktan çok, teslim olmamış ve 20. yüzyılın en büyük atılımlarından birini gerçekleştirmiş bir ulustu. 
Bütün bunları, Rize’nin AKP’li Belediye Baş kan Prof. Dr. Reşat Kasap’ın kentin Cumhuriyet Meydanı’ndaki Atatürk heykelini kaldırıp, yerine çay bardağı koyma projesi tartışılmaya başlanınca düşündüm.

***

Önce bir noktayı vurgulamakla başlayayım: Ülkemizdeki Atatürk heykelleri fazlalığı beni hep rahatsız etmiştir. Özellikle, Cumhuriyet değerlerinin düşmanı olan ve Atatürk’ün mirasını hukukla birlikte ayaklar altına alan, 12 Eylül yönetimi, her türlü habasetini hamasetle sarıp sarmalamak amacıyla her yana Atatürk heykelleri dikerken bayrakların boylarını büyütüp devleşen sorunları gözden kaçırmaya çalıştı. 
Heykel fakiri ülkemizde, toplumun önde gelen değerlerini temsil eden, anımsanacak başarıları gerçekleştiren kişilerinin heykellerini dikmek yerine, tek adam kültünü beslemek istercesine hep, hem de kimileri her türlü estetikten yoksun Atatürk heykellerini dikmenin yanlış olduğunu düşündüm ve hâlâ da düşünmekteyim.