Bu Suriye adamı yerinden eder

Tayyip Bey iktidarına kadarki Cumhuriyet hükümetleri, Ortadoğu konusunda Osmanlı’nın geçmiş tecrübelerinden çıkardığı dersten de yararlanarak, hep sakınımlı davranırlar, komşularıyla iyi ilişkileri sürdürmeye çalışırken, bölgesel sorunlara taraf olmamaya, Ortadoğu batağından uzak durmaya özen gösterirlerdi. 
Menderes’in Bağdat Paktı dönemi ve Irak’ta Nuri Sait ve Faysal’ın darbe ile devrilmelerine karşı, ABD’nin son anda “Ne yapıyorsunuz? Kendinize gelin!”diyerek durdurduğu askeri müdahale girişimi, TC’nin “yurtta barış, dünyada barış” ilkesinden yola çıkan geleneksel politikasıyla çelişen bir istisna olarak kabul edilebilir. 
Ortadoğu bataklığına düşmenin ne büyük bir tehlike olduğunu bilen Cumhuriyet diplomasisi, bölge ülkelerinin toprak bütünlükleri ile istikrarlarının kendisi için ne denli yaşamsal olduğunun da bilincindeydi. 
Bu sağlamcı politikanın temel ilkesi bölgeye laik yaklaşımdı. 
Tayyip Bey’i iktidara taşıyan ılımlı İslam modeliyle birlikte Ankara’nın Ortadoğu politikası bu doğrultudan çıkarak, BOP’un eşbaşkanlığı çizgisine girdi. 
BOP’un, Türkiye dahil bölge ülkelerinin sınırlarını değiştireceği CondoleezzaRice tarafından açıkça yazılmış olmasına rağmen, Tayyip Bey BOP’un eşbaşkanı olduğunu iftiharla ilan etmekten çekinmedi.

***

Tayyip Bey BOP doğrultusundaki politikasını, Osmanlıcılık özlemlerini de katarak, bölgedeki Sünni İslamcı güçlerin ağabeyi rolüyle bir arada sürdürmeye kalkmıştı. Tayyip Bey birbiriyle bağdaşmayan bu iki rolü aynı anda oynamaya çalışırken, komşu Suriye’deki karışıklığın önlenmesi, istikrarının ve bütünlüğünün korunması için elinden geleni yapmak yerine, yangına körükle koşmuş, Suriye’nin mezhep çatışmalarıyla parçalanmasına katkıda bulunmuştur.