Çözüm süreci aldanma mıydı?

Köşesini sektirmeden okumaya özen gösterdiğim Ege Cansen, pazar günkü Sözcü’deki, “Mitingler Diyarbakır’da yapılabilseydi” başlıklı yazısında, çözüm süreci ile ilgili olarak düşündürücü noktalara değiniyor. 
Yazının bir yerinde “Şu sırada zihnimi en fazla meşgul eden şey, millet olarak hemen her konuda gerçekleri kabul etmekten sürekli olarak kaçmamızdır” diyen Cansen, “KCK- PKK sözcüsü Karasu’nun TC’yi yabancı arabulucular gözetiminde KCK=PKK ile müzakere masasına çağırması bir savaş taktiğidir. Çözüme hiç katkısı olmaz” görüşünü de ileri sürdükten sonra şu ilginç öneriyi yapıyor: 
“KCK-PKK ve HDP’nin ileri gelenleri kendi aralarında bir toplansınlar, sabahlara kadar konuşup, bir çözümde son bir resmi karara bağlansınlar buna da Kürt manifestosu desinler. İsteklerini metin içinde tek bir defa dahi, özgürce, insanca, hakça gibi propaganda kelimesi kullanmadan somut öneriler şeklinde madde maddeaçıklasınlar. Özellikle yerel yönetim ve güvenlik, kamu maliyesi, adalet, eğitim konularındaki taleplerini açık ve net sıralasınlar. TC vatandaşı da Kürtmanifestosunu okusun. Barış istiyorum sahtekârlığını bırakıp, tavrını ona görebelirlesin.”

***

Yazı çok önemli bir gerçeğe değiniyordu: 
Çözüm sürecini desteklediğini söyleyenlerin çoğu, aslında neyin ne olduğunun tam da farkında değillerdi. 
- Barışçıl çözüm derken ne amaçlanıyordu?