İmama gerek yok, MEB ve İHL var

Anayasa Mahkemesi, çarşamba günü laiklik konusunda önem taşıyan bir başvuruyu karara bağladı ve Eskişehir 2. İdare Mahkemesi’nin 1965 tarihli Diyanet İşleri Başkanlığı Yasası’nın imamlar ve diğer Diyanet personelinin herhangi bir parti lehine siyasi faaliyetlerde bulunmasını yasaklayan maddesinin anayasaya aykırılık gerekçesiyle iptali talebini oybirliği ile reddetti. Böylelikle, imamların politik propaganda yapması ve camiye siyaset sokulmasının önünün açılması talebinin geri çevrilmiş ve çok vahim bir gelişme önlenmiş olduğu yadsınamaz.
İmamın politika yapması laikliğin köküne kibrit suyu dökülmesi anlamına geldiğinden, karar olumludur.
Bununla birlikte Türkiye’nin gerçekleri göz önünde bulundurulunca, olayın başka yönlerini de görmek mümkün.
Dikkatle bakınca görülür ki, ülkemizdeki gelişmesinin en önemli aşaması 3 Mart 1924 tarihli Tevhid-i Tedrisat Yasası olan laiklik, Milli Eğitim yoluyla, yurt düzeyinde yerleşmiş ve pekişmiştir.

*** Aydınlanmacı Cumhuriyet’in temelinde, laik eğitim yatar.
Cumhuriyet’in kurucuları ve Cumhuriyet devriminin öncüleri kadar, yeminli düşmanları da bu gerçeği çok iyi kavramışlar ve Cumhuriyet’e yönelik saldırılarını bu noktada yoğunlaştırmışlardır.
Zaten yalnız Türkiye’de değil, laiklik ilkesini benimsemiş bütün demokrasilerde laiklik savaşının büyük çatışma alanı okul ve Milli Eğitim olmuştur.
Türkiye’de 2. Dünya Savaşı’nın hemen ertesinde daha CHP iktidarı döneminde, İnönü’nün Milli Eğitim Bakanlığı görevine getirdiği, Reşat Şemsettin Sirer öncülüğünde Köy Enstitüleri konusunda başlatılan saldırı, özellikle, AKP iktidara yerleştiği son yıllarda, iyice yoğunlaşmış ve Ensar Vakfı’nın pençesinde kıvrana...