İşte öyle bir seçim

İki gün sonra yine seçim var. 19. yüzyılın dördüncü çeyreğinden beri hep sandık başına gidiyoruz, bu gidişlerin sonucunda neler geldi, ama bir türlü doğru dürüst bir demokrasi gelemedi. Bu durumu seçim uygulamasının yeterince köklü olmamasına bağlayanlar yanılıyorlar. 132 yıl bir toplumun artık olgunlaşması için yeterli süre...
Seçimlerin, bütün kuralların doğru dürüst uygulanmadığı, kurumların yerli yerine oturmadığı, zorunlu koşulların tümünün yerine getirilmediği ortamlarda, yalnız sandığın görülmesiyle yetinilen “o biçim seçim”ler olmasından kaynaklanıyor bütün maraz.
Yoksa oyun kuralıyla oynansa ve seçmen rahat bırakılsa, halk demokrasiyi seçecek de, yakasını bırakan yok.
2019 seçimi de işte öyle bir seçim.
Bir kez neyi seçiyorsunuz, belli değil. İstanbul’un cadde, sokak ve meydanlarındaki afişlerde en çok Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın resmi var. Seçim onun seçimi mi?
Reis sisteminin yandaşlarına sorarsanız, yerel yönetimler, yasama, yürütme, yargı, kültür sanat, ekonomi, hatta spor, her şey ondan sorulduğuna göre seçim de onun.
Ve yine bekamız Reis’e bağlı olduğundan, bu seçim bir yerel seçim değil, bir beka sorunu.

*** Halkın seçim yapması için, neyin ne olduğunu bilmesi şart. Bunun için de bilgilenme, yani basın ve ifade özgürlüğü olması gerek.
Ama bu son “o biçim seçim”de o yok.
Rotatiflerin ve ekranların büyük çoğunluğu, Reis’in görüşlerini, azarlarını, hakaretlerini yayımlıyor, ona cevap verenler ise tehdit ediliyordu:
- Tıkarız içeri ha!
Çirkinliklere, yolsuzluklara, kanunsuzluklara, zorbalığa ve zulme kızılmıyor, aynalara kızıp saldırılıyordu.
İktidar almıştı yanına, yasamasıyla, yürütmesiyle, yargısıyla devletin bütün olanaklarını, veryansın ediyordu.
Sıra yanıta geldi mi ses düğmesi kısılıyor, yanıtlar duyulmaz oluyordu.
Bu durumda...