İstemez, eksik olsun!

İstemez, eksik olsun!“Yerli ve milli”ye itibar etmemiz buyuruldu.
Şimdi moda yerli ve milli.
Milli yani ulusal, toplumumuzda yeni bir kavramdır. Uluslaşma, dostum rahmetli Bülent Tanör’ün belirttiği gibi, bir anlamda yerelden bölgesele, bölgeselden ulusala doğru evrilen kongreler sürecinde Kurtuluş Savaşı ile oluşmaya başlamış, “kuruluş” ile pekişmiştir.
Tarihimizde uluslaşma ile at başı gitmiş olan Cumhuriyet, yerel ve ulusala dayanarak, çağdaş uygarlığın en ileri düzeyini amaçlamıştı, yani yerel ve ulusaldan yola çıkarak onu evrensel ile bütünleştirmek çabası içindeydi.
Zaten çağının evrensel değer ve kazanımlarına yabancı kalan “yerel ve milli” onur duyulacak, sarılınacak kavramlar değil, olsa olsa gerici, ilkel, vahşi uygulamalar olarak kalmaya mahkûmdur. O yüzdendir ki “yerli ve milli”yi salt yerli ve milli oldukları için yeğleyemeyiz, onları çağdaş evrensel değerler ve kazanımlarla bütünleştirip zenginleştirerek benimsemek ve geliştirmek zorundayız.
Cumhuriyet, tersine akımın iktidar olduğu son zamana kadar bunu gerçekleştirmek için uğraştı.
Az daha da başarayazdı!..

*** Yerli ve milli olmamız buyuruluyor, ama bu “yerli ve milli”nin ne menem bir şey olduğu söylenmiyor.
Yerli ve milli, kamunun parasını zimmetine geçiren, Kurtuluş Savaşı’nı “keşke Yunan kazansaydı” diyen devlet katında muteber fesli meczup mürtekipse eğer, istemez eksik olsun!
Yerli ve milli, Lozan’ı yadsıyıp Suriye’yi kan ve ateşe boğan El Nusra artığı, şeriatçı maceraperest teroristi “kuvvacı”lara benzeterek savumaksa eğer, eksik olsu...