Ne Olacaktı ki?

Zamanlar mı bozuldu, yoksa bizlere mi bir haller oldu? 
Son zamanlarda sık sık aynı soruyu sorar olduk: 
- Ne oluyoruz?..
Son olarak da Türkiye -Yunanistan dostluk maçı öncesinde Fatih Terim Stadyumu’nda; 
Yunan ulusal marşının ıslıklanması, Paris’teki büyük terör saldırısı kurbanları için yapılan saygı duruşunun protestolarla kesilmesi ve atılan, “şehitler ölmez vatan bölünmez” sloganlarıyla, sevgiden çok kin çağrıştıran tekbir sesleri yalnız bizim değil, olaya tanık olan bütün dünyanın da aynı soruyu sormasına neden oldu: 
- Ne oluyor bu Türklere? 
Görüntü öylesine korku vericiydi ki, endişeli sorular haklıydı. 
Gerçekten ne oluyorduk? 
Ne olduğu ortadaydı, her şey gösteriyordu ki, Türkiye’de hızla tırmanan toplumsal gerginlik, maazallah bir iç savaşa kadar varabilecek toplumsal çatışmaya doğru çılgınca bir tempoyla koşmaktaydı. 
Her sevinç, her üzüntü, her tasa, her umut, her zafer, her afet, her nimet, her felaket kimilerini birleştirir, bütünleştirirken bizi daha bölüyor, daha karşıt hale getiriyor, daha çatışmanın eşiğine doğru sürüklüyordu.