Ne olursa olsun sonu Cumhuriyettir

Bugün Cumhuriyetin 94. yılını tamamladık, 95. yılına giriyoruz.
Bir süredir misli görülmemiş saldırıların hedefi olan Cumhuriyet varoluş mücadelesi verirken memleket dahilinde iktidara sahip olanlar çevresinde bir “Osmanlıcı” grup oluşmuştur.
Cumhuriyet’in kazanımlarına karşı olan grup, bunların antitezi olarak gördükleri Osmanlı’ya hayranlıklarını dile getirmekte, adeta “bir devri saadet” olarak gördükleri Osmanlı dönemine dönmek istemektedirler.
Tarihte büyük atılımların sonrasında restorasyon girişimlerinin bir bölümünde bir dereceye kadar geçici başarılar kazanılmıştır, ama şimdiye dek, zamanda yolculuk olan eskiye dönüş tümüyle hiç gerçekleşememiştir.
Osmanlı özlemcilerinin bunun yanı sıra bir büyük yanlışları da Cumhuriyetin antitezi olarak gördükleri Osmanlı dönemini tümüyle kendi gericiliklerinin cenneti olarak algılamalarıdır.

*** Oysa 19. yüzyılın başından itibaren olayların zorlamasıyla sürekli ve kesintisiz bir modernleşme hamlesi içinde olan Osmanlı, aslında Cumhuriyetin habercisidir.
19. yüzyılın başında II. Mahmut’un istemeye istemeye imzaladığı Sened-i İttifak ile bir zamanlar Doğu despotizminin simgesi olan padişahlar, hâkimi mutlak konumundan uzaklaşmış, iktidarı yabancıların da etkisinde olan bürokratlar ile paylaşmak durumunda kalmışlardır.
Ama hem bürokratlar, hem aydınlar hem de mutlakiyetçi tutkularında sonuna kadar direnen, 1838 İngiliz-Türk Ticaret Antlaşması’nı imzalayan, imzalamaya ömrünün yetmediği Tanzimat’ın hazırlık çalışmalarına nezaret etmiş ve artık sürekli hale gelecek büyük reformlar dönemini başlatırken tarihimizde sonradan şaşkın gericilerin irtica sembolü haline getirdikleri fesi, bürokrasideki...