Tayyip hâlâ duruyor

Bilge bir dostum bir gün şu gözleminidile getirmişti: Bizde insanlar kursa yazılmış olmakla İngilizce öğrenme işi tamam sanırlar.
Haklıydı. İngilizce işi kursa yazılmakla çözülmüyor ama başlıyordu. Ondan sonra çalışmak, öğrenmek, sebat etmek ge
rekiyordu. 
7 Haziran seçimlerinden sonra “diktatör gitti!” diye sevinç çığlıkları atanları gördükçe bilge dostum geliyor aklıma. 
Zafer çığlıklarına karşın Tayyip hâlâ eski yerinde duruyor. 
Siz bakmayın çok kısa bir süredir sesinin çıkmamasına! Tayyip Bey “Türkiye benim!”iddiasından asla vazgeçmez, her türlü çözümün önünü tıkayarak “bakın parlamanter sistem çözümsüzlük üretiyor” diyerek amacı bir kez daha başkancı sistemi getirmek olan erken seçime giden yolu denemeyi, hiçbir zaman saf dışı etmez. 
Seçim sonuçları, halkın çoğunluğunun “Tayyibanizm”e karşı olduğunu kanıtlamıştır, ama Tayyip Bey yerli yerinde durmaktadır. 
Bu satırlar yazılırken Tayyip Bey’in Deniz Baykal ile uzadıkça uzayan görüşmesi devam etmekteydi. 

***

Aslında, görüşmenin en merak edilen yönü, Tayyip Bey’in bunu hangi sıfatla yaptığıdır. 
Acaba Erdoğan bu görüşmeyi, görev ve yetkilerinin sınırı anayasanın ve 104. maddesiyle çizilmiş olan tarafsız Cumhurbaşkanı olarak mı gerçekleştirmiştir, yoksa bütün seçim kampanyası sırasında dirençle sürdürdüğü AKP’nin fiili başı olarak mı? 
Tayyip Bey’in kendi konumunu, kendi iradesi ve eylemiyle anayasal sınrları içine çekmesi beklenemez. Onun o sınırlar içine çekilmesi, bu görevle yükümlendirilmiş olan yeni parlamento aritmetiği tarafından sağlanacaktır. 
Erdoğan Baykal görüşmesi henüz sona ermeden bile Tayyip Bey’in her türlü koalisyon olasılığına açık olduğu mesajını ilettiği belirtiliyordu. 
Tabii söz konusu Tayyip Bey olunca, mesajı biraz ihtiyatla değerlendirmenin daha doğru olacağını tahmin edersiniz.